emerytowany (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɛ̃mɛrɨtɔˈvãnɨ], AS: [ẽmerytovãny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) będący na emeryturze; otrzymujący emeryturę
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik emerytowany emerytowana emerytowane emerytowani emerytowane dopełniacz emerytowanego emerytowanej emerytowanego emerytowanych celownik emerytowanemu emerytowanej emerytowanemu emerytowanym biernik emerytowanego emerytowany emerytowaną emerytowane emerytowanych emerytowane narzędnik emerytowanym emerytowaną emerytowanym emerytowanymi miejscownik emerytowanym emerytowanej emerytowanym emerytowanych wołacz emerytowany emerytowana emerytowane emerytowani emerytowane - przykłady:
- (1.1) Tam mieszkają jego dwaj jedyni przyjaciele: emerytowany listonosz i pies listonosza.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. emerytura ż, emeryt m, emerytka ż
- przym. emerytalny, emerycki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) retired
- niemiecki: (1.1) auf/in Rente, pensioniert (urzędnik państwowy), emeritiert (nauczyciel akademicki, duchowny)
- źródła:
- ↑ M. Krajewski, Widma w mieście Breslau, 2013.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.