dysocjacja (język polski)
dysocjacja (1.1) elektrolityczna
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) chem. proces rozpadu cząsteczek chemicznych na mniejsze cząsteczki, pojedyncze atomy lub jony; zob. też dysocjacja w Wikipedii
- (1.2) psych. spektrum doświadczeń (w tym zaburzeń), które łączy poczucie oddzielenia się od rzeczywistości, fizycznych doświadczeń lub emocji; zob. też dysocjacja (psychologia) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dysocjacja dysocjacje dopełniacz dysocjacji dysocjacji celownik dysocjacji dysocjacjom biernik dysocjację dysocjacje narzędnik dysocjacją dysocjacjami miejscownik dysocjacji dysocjacjach wołacz dysocjacjo dysocjacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dysocjacja termiczna • dysocjacja elektrolityczna
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.2) depersonalizacja, derealizacja, zespół depersonalizacji-derealizacji, zaburzenie dysocjacyjne, amnezja dysocjacyjna, fuga dysocjacyjna, zaburzenie dysocjacyjne tożsamości
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. dysocjacyjny
- przysł. dysocjacyjnie
- czas. dysocjować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. dissociātiō → rozdzielenie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dissociation; (1.2) dissociation
- hiszpański: (1.1) disociación ż; (1.2) disociación ż
- niemiecki: (1.1) Dissoziation ż; (1.2) Dissoziation ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.