dwupłciowość (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, który jest dwupłciowy, który łączy w sobie cechy dwu płci

odmiana:

przykłady:

(1.1) Dowiodła ona, że osobowość o cechach charakterystycznych tylko dla jednej płci ogranicza potencjał danej osoby, androginia natomiast, inaczej dwupłciowość, czyli posiadanie cech zarówno „męskich", jak i „kobiecych", pozwala realizować wiele rozmaitych zadań^[1].

(1.1) Należałoby sądzić, że nauka o walce złego z dobrym nie była rozwinięta w nauce sławiańskiej, a dwupłciowość bóstw i płodzącej natury wcale w religijną naukę nie wchodziła^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) dwupłciowość roślin / bóstwa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. dwupłciowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• słowacki: (1.1) obojpohlavnosť ż

źródła: