dopierdalać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌdɔpʲjɛrˈdalaʨ̑], AS: [dopʹi ̯erdalać], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i  j 
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) wulg. dodawać w nadmiarze
(1.2) wulg. bić[1]
(1.3) wulg. gadać głupoty

czasownik zwrotny

(2.1) wulg. czepiać się, nagabywać, dręczyć o coś, robić komuś uwagi[1]
odmiana:
koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wykładowca dopierdolił nam jeszcze pięć zadań.
(1.2) Dopierdolili mi w parku.
(1.3) Ale żeś teraz dopierdolił!
(2.1) Policjant dopierdolił mu się do uszkodzonego lusterka. Policjant dopierdolił się do niego o uszkodzone lusterko.
składnia:
(1.1) dopierdalać +D.
(1.2) dopierdalać +C.
(2.1) dopierdalać się do +D., o +B.
kolokacje:
synonimy:
dopieprzać, dowalać, dochrzaniać, dokurwiać, dojebać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dopierdalanie n, dopierdolenie n
czas. zapierdalać, pierdolić, dopierdolić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (2.1) bug
źródła:
  1. 1 2 Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 75.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.