dopalacz (język polski)

dopalacz (1.1)

wymowa:

IPA: [dɔˈpalaʧ̑], AS: [dopalač] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. lotn. w silniku turboodrzutowym: urządzenie stosowane do spalania dodatkowego paliwa za turbiną w celu zwiększenia siły ciągu silnika; zob. też dopalacz (lotnictwo) w Wikipedii

(1.2) techn. mot. urządzenie w układzie wydechowym silnika samochodowego umożliwiające utlenianie palnych składników spalin i zmniejszające ich toksyczność; zob. też dopalacz (motoryzacja) w Wikipedii

(1.3) pot. substancja psychoaktywna o działaniu stymulującym

odmiana:

przykłady:

(1.3) W piątek od rana kontrolerzy skarbowi sprawdzają sklepy z dopalaczami^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) narkotyk

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. palić, dopalać ndk., dopalić dk.

rzecz. dopalenie n, dopalanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.3) zwykle w lm

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Nachbrenner m; (1.2) Nachbrenner m; (1.3) Nachbrenner m
• włoski: (1.1) postbruciatore m, postcombustore m

źródła: