dochodzenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdɔxɔˈʣ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [doχoʒẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) praw. ogół czynności prowadzone przez prokuratora, policję lub sędziego śledczego zmierzające do wyjaśnienia okoliczności związanych z przestępstwem[1]
- (1.2) rzecz. odczas. od dochodzić
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dochodzenie dochodzenia dopełniacz dochodzenia dochodzeń celownik dochodzeniu dochodzeniom biernik dochodzenie dochodzenia narzędnik dochodzeniem dochodzeniami miejscownik dochodzeniu dochodzeniach wołacz dochodzenie dochodzenia - przykłady:
- (1.1) Pomimo wielkich wysiłków włożonych w dochodzenie, policja nie potrafi ustalić tożsamości seryjnego zabójcy, który sieje postrach w mieście.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dochodzeniówka ż, dochodzeniowiec m, dochód m, dochodowość ż, dojście n
- czas. dochodzić ndk., dojść dk.
- przym. dochodzeniowy, dochodowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) investigation
- estoński: (1.1) uurimine
- rosyjski: (1.1) сле́дствие n, рассле́дование n
- źródła:
- ↑
Hasło „dochodzenie” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.