dewastacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdɛvaˈstaʦ̑ʲja], AS: [devastacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bezwzględne niszczenie, rujnowanie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dewastacja dewastacje dopełniacz dewastacji dewastacji / przest. dewastacyj[1] celownik dewastacji dewastacjom biernik dewastację dewastacje narzędnik dewastacją dewastacjami miejscownik dewastacji dewastacjach wołacz dewastacjo dewastacje - przykłady:
- (1.1) W gazecie pisali dziś o dewastacji cmentarza żydowskiego.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) ruina; pot. rujnacja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zdewastowanie n, dewastowanie n, dewastator mos
- czas. dewastować ndk., zdewastować dk.
- przym. dewastacyjny, dewastatorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) спусташэнне n, разбурэнне n, зруйнаванне n, знішчэнне n
- jidysz: (1.1) חורבן m (churbn)
- źródła:
- ↑
Hasło „dewastacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.