dedukcja (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) log. filoz. wnioskowanie od ogólnych tez do szczegółowych wniosków
- (1.2) wnioskowanie, rozumowanie, wywód
- (1.3) daw. odejmowanie, potrącenie z sumy[1]
- (1.4) hist. praw. w Polsce przedrozbiorowej: publiczne przedstawienie rodowodu osoby, której szlachectwo jest kwestionowane[2]
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dedukcja dedukcje dopełniacz dedukcji dedukcji / przest. dedukcyj celownik dedukcji dedukcjom biernik dedukcję dedukcje narzędnik dedukcją dedukcjami miejscownik dedukcji dedukcjach wołacz dedukcjo dedukcje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) indukcja
- (1.4) wywód
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dedukowanie n
- czas. dedukować ndk., wydedukować dk.
- przym. dedukcyjny
- przysł. dedukcyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. deductio → wyprowadzenie[3]
- uwagi:
- Najwcześniejsze poświadczenie: 1656–1688[4].
- U Lindego (1807) w formie dedukcya[5]. U Łukaszewskiego (1847) dedukcyja[6]. W słowniku wileńskim (1861) już dedukcja[7].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) deduction; (1.2) illation, ratiocination
- baskijski: (1.1) dedukzio
- białoruski: (1.1) дэдукцыя ż
- bułgarski: (1.1) дедукция ż
- chorwacki: (1.1) dedukcija ż
- fiński: (1.1) deduktio
- francuski: (1.1) déduction ż
- hebrajski: (1.1) קיזוז
- hiszpański: (1.1) deducción ż
- kataloński: (1.1) deducció ż
- niemiecki: (1.1) Deduktion ż
- portugalski: (1.1) dedução ż
- szwedzki: (1.1) deduktion
- ukraiński: (1.1) дедукція ż
- węgierski: (1.1) dedukció
- włoski: (1.1) deduzione ż
- źródła:
- ↑
Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916. - ↑ Ignacy Krasicki, Zbiór potrzebniejszych wiadomości, t. I, s. 130, hasło: DEDUCTIO nobilitatis, Warszawa i Lwów, 1781.
- ↑ Hasło „dedukcja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „dedukcyja” w: Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku, red. Włodzimierz Gruszczyński, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa.
- ↑ Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. I, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 415.
- ↑ Ksawery F. A. E. Łukaszewski, Słownik podręczny wyrazów obcych i rzadkich w języku polskim używanych, Królewiec 1847, s. 51.
- ↑ Słownik języka polskiego, red. Aleksander Zdanowicz i in., M. Orgelbrand, Wilno 1861, s. 213.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.