butla (język polski)

butla (1.1) przed butelkami
butle (1.2) płetwonurka
wymowa:
IPA: [ˈbutla], AS: [butla]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) duża butelka
(1.2) metalowy pojemnik z gazem
(1.3) zawartość butli (1.1-2)
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Nalewał mu z grubej butli burgunda, podsuwał talerze i potrawy.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gąsior
(1.1) butla gazowa
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) naczynie
(1.2) zbiornik
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. butelka ż, buteleczka ż, butelczyna ż, butelkowiec m, butelkownica ż, butelkowanie n, zabutelkowanie n
czas. butelkować ndk., zabutelkować dk.
przym. butelkowy, butelkowaty
tem. słow. butlo-
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) daw. butel, niem. Buttel[2] < franc. bouteille < wł. bottiglia < p.łac. butticula, zdrobn. od buttis (rodzaj amfory, beczki)[3][4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. S. Żeromski: Popioły
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „butel” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
  3. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 42.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „butla” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.