brzydal (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek brzydki
- (1.2) osoba robiąca brzydkie rzeczy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brzydal brzydale dopełniacz brzydala brzydali / brzydalów celownik brzydalowi brzydalom biernik brzydala brzydali / brzydalów narzędnik brzydalem brzydalami miejscownik brzydalu brzydalach wołacz brzydalu brzydale ndepr. M. i W. lm: (ci) brzydalowie - przykłady:
- (1.1) Patrz na tego brzydala pod płotem! Ależ mu uszy sterczą.
- (1.2) Ty brzydalu! Przestań grzebać w nosie!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) reg. śl. brzidok
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. brzydota ż, brzydactwo n
- forma żeńska brzydula ż
- czas. brzydnąć ndk.
- przym. brzydki
- przysł. brzydko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. brzydki + -al
- uwagi:
- tłumaczenia:
- adygejski: (1.1) айэ
- angielski: (1.1) ugly
- białoruski: (1.1) брыдкі чалавек m, пачвара ż
- bułgarski: (1.1) грозник m
- esperanto: (1.1) malbelulo
- francuski: (1.1) laid m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.