brokuł (język polski)
brokuł (1.1)
brokuły (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˈbrɔkuw], AS: [brokuu̯]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub pot. męskozwierzęcy[1]
- (1.1) bot. Brassica oleracea var. italica L.[2], odmiana kapusty warzywnej o charakterystyczny zielonym kwiatostanie; zob. też brokuł w Wikipedii
- (1.2) spoż. kulin. jarzyna z kwiatostanów brokułu (1.1)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brokuł brokuły dopełniacz brokułu / pot. brokuła brokułów celownik brokułowi brokułom biernik brokuł / pot. brokuła brokuły narzędnik brokułem brokułami miejscownik brokule brokułach wołacz brokule brokuły - przykłady:
- (1.2) Na obiad zjemy brokuły.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) kapusta szparagowa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. brokułowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. broccolo[3]
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Warzywa
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) broccoli
- arabski: (1.1) بروكلي
- baskijski: (1.1) brokoli
- chorwacki: (1.1) brokula ż
- czeski: (1.1) brokolice ż
- duński: (1.1) broccoli w; (1.2) broccoli w
- esperanto: (1.1) brokolo
- francuski: (1.1) brocoli m
- hiszpański: (1.1) brócoli m, brécol m; (1.2) brócoli m, brécol m
- interlingua: (1.1) broccoli
- islandzki: (1.1) spergilkál n
- japoński: (1.1) ブロッコリー (brokkolī)
- kataloński: (1.1) bròquil m, bròcoli m
- niderlandzki: (1.1) broccoli m
- niemiecki: (1.1) Brokkoli m; (1.2) Brokkoli m
- nowogrecki: (1.1) μπρόκολο n; (1.2) μπρόκολο n
- rosyjski: (1.1) брокколи ż; (1.2) брокколи ż
- słowacki: (1.1) brokolica ż
- szwedzki: (1.1) broccoli w
- węgierski: (1.1) brokkoli
- wilamowski: (1.1) brokuł m
- włoski: (1.1) broccolo m
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- ↑
Hasło „Brassica oleracea” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia. - ↑
Hasło „brokuł” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
brokuł (język wilamowski)
brokuł (1.1)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) brokuł
- odmiana:
- (1.1) lp brokuł ; lm brokułn
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Wilamowski - Jedzenie
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.