brodzić (język polski)

ludzie brodzą (1.1) w błocie
ci ludzie brodzą (1.3) w trawie
wymowa:
IPA: [ˈbrɔʥ̑iʨ̑], AS: [broʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) chodzić po czymś grząskim
(1.2) chodzić w płytkiej wodzie
(1.3) przen. książk. chodzić nurzając nogi w czymś
odmiana:
(1.1-3)[1] koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Myśliwi brodzili po bagnach.
(1.2) Mały Jacuś zdjął buty i brodził po kałużach.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bród m, brodzik m, brodzenie n, brodzące nmos
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.