białaczka (język polski)

wymowa:

IPA: [bʲjaˈwaʧ̑ka], AS: [bʹi ̯au̯ačka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) med. nadmierne wytwarzanie białych krwinek; zob. też białaczka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	białaczka	białaczki
dopełniacz	białaczki	białaczek
celownik	białaczce	białaczkom
biernik	białaczkę	białaczki
narzędnik	białaczką	białaczkami
miejscownik	białaczce	białaczkach
wołacz	białaczko	białaczki

przykłady:

(1.1) Zdiagnozowanie białaczki wymaga specjalistycznych badań krwi obejmujących badanie komórek krwi w szpiku i krwi obwodowej.^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) białaczka limfatyczna / limfoblastyczna / szpikowa • białaczka przewlekła / ostra • białaczka promielocytowa • cierpieć / chorować / zachorować na białaczkę

synonimy:

(1.1) leukemia, leukoza

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) choroba

hiponimy:

(1.1) białaczka ostra limfatyczna, białaczka ostra szpikowa, białaczka przewlekła szpikowa, białaczka przewlekła limfatyczna

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. białaczkowy, białaczkotwórczy

czas. bielić

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) leukaemia
• baskijski: (1.1) leuzemia
• białoruski: (1.1) белакроўе n
• bułgarski: (1.1) левкемия ż
• czeski: (1.1) leukémie ż
• duński: (1.1) leukæmi w
• francuski: (1.1) leucémie ż, leucose ż
• hiszpański: (1.1) leucemia ż
• interlingua: (1.1) leucemia
• japoński: (1.1) 白血病, はっけつびょう
• łaciński: (1.1) leucaemia ż
• niderlandzki: (1.1) leukemie ż
• niemiecki: (1.1) Leukämie ż
• nowogrecki: (1.1) λευχαιμία ż
• portugalski: (1.1) leucemia ż
• rosyjski: (1.1) белокровие n, лейкемия ż, лейкоз m
• słowacki: (1.1) leukémia ż, bledokrvnosť ż, bielokrvnosť ż
• szwedzki: (1.1) leukemi w
• ukraiński: (1.1) білокрів'я ż
• węgierski: (1.1) leukémia, fehérvérűség
• włoski: (1.1) leucemia ż

źródła: