betlejemczyk (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Betlejem[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik betlejemczyk betlejemczycy dopełniacz betlejemczyka betlejemczyków celownik betlejemczykowi betlejemczykom biernik betlejemczyka betlejemczyków narzędnik betlejemczykiem betlejemczykami miejscownik betlejemczyku betlejemczykach wołacz betlejemczyku betlejemczycy - przykłady:
- (1.1) Ahmed spotkał starszego betlejemczyka przed meczetem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) betlejemita
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. betlejemita m, Betlejem n, betlejka ż
- forma żeńska betlejemitka ż, betlejemka ż
- przym. betlejemski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Betlejem + -czyk < łac. Bethlehem < gr. Βηθλεέμ < hebr. בית לחם (bêṯ leḥem)
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: betlejemita
- źródła:
- ↑
Porada „biblijne nazwy mieszkańców” w: Poradnia językowa PWN. - ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.