bełk (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [bɛwk], AS: [beu̯k]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) daw. ryb. zagłębienie w dnie morza[1], topiel wodna, głębia[2]
(1.2) gw. (Mazowsze) brzuch[3]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Z głębin morza dalekich a z bełku przepadłego powrócił, żeby u stopy braterskiej jasne czoło położyć[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) głębia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Przypisy do: S. Żeromski, Międzymorze.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bełk I” w: Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku, red. Włodzimierz Gruszczyński, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bełk II” w: Renata Kucharzyk, Anna Niezabitowska, Jerzy Reichan, Maria Tokarz, Wiktoria Wójcicka, Jadwiga Wronicz, Mały słownik gwar polskich, Lexis, Kraków 2010, ISBN 978-83-89425-63-8, s. 19.
  4. ↑ S. Żeromski, Międzymorze.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.