bandurzysta (język polski)
bandurzysta (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) muz. muzyk, który gra na bandurze
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bandurzysta bandurzyści dopełniacz bandurzysty bandurzystów celownik bandurzyście bandurzystom biernik bandurzystę bandurzystów narzędnik bandurzystą bandurzystami miejscownik bandurzyście bandurzystach wołacz bandurzysto bandurzyści - przykłady:
- (1.1) Dawni bandurzyści, zwłaszcza ukraińscy, deklamowali przy towarzyszeniu bandury rapsody i śpiewali dumy narodowe[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) instrumentalista
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bandura ż
- forma żeńska bandurzystka ż
- przym. bandurowy
- czas. bandurzyć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bandurist
- białoruski: (1.1) бандурыст m
- niemiecki: (1.1) Banduraspieler m
- rosyjski: (1.1) бандурист m
- rumuński: (1.1) bandurist m
- słowacki: (1.1) bandurista m
- szwedzki: (1.1) banduraspelare w
- ukraiński: (1.1) бандурист m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.