bąbel (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbɔ̃mbɛl], AS: [bõmbel], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) coś nabrzmiałego, wypełnionego płynem lub gazem
- (1.2) med. kliniczne określenie tworu powstałego na skórze zazwyczaj w wyniku skórnej reakcji alergicznej
- (1.3) techn. próżnia w odlewie
- (1.4) gw. (Mazowsze) sopel lodu[1]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) pieszcz. o małym dziecku
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Ale ci wyrósł bąbel na ramieniu!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1-2) pęcherz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. bąbelek m
- czas. bąbelkować
- przym. bąbelkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bubble; (1.2) blister
- białoruski: (1.1) бурбалка ż
- hiszpański: (1.1) burbuja ż; (1.2) ampolla ż
- kataloński: (1.1) bombolla ż
- niemiecki: (1.1) Blase ż; (1.3) Blase ż
- włoski: (1.1) bolla ż; (1.2) bolla ż, vescica ż
- źródła:
- ↑
Hasło „bąbel” w: Renata Kucharzyk, Anna Niezabitowska, Jerzy Reichan, Maria Tokarz, Wiktoria Wójcicka, Jadwiga Wronicz, Mały słownik gwar polskich, Lexis, Kraków 2010, ISBN 978-83-89425-63-8, s. 19.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.