armator (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) żegl. osoba fizyczna albo prawna eksploatująca statek; zob. też armator w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik armator armatorzy dopełniacz armatora armatorów celownik armatorowi armatorom biernik armatora armatorów narzędnik armatorem armatorami miejscownik armatorze armatorach wołacz armatorze armatorzy depr. M. i W. lm: (te) armatory[1] - przykłady:
- (1.1) W gdańskiej stoczni wodują dziś nowy kontenerowiec dla szwedzkiego armatora.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. armatura ż, armata ż, armatka ż
- forma żeńska armatorka ż
- przym. armatorski, armaturowy, armatni, armatkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. armatore → zbroiciel
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) shipowner
- baskijski: (1.1) armadore
- estoński: (1.1) reeder, laevaomanik
- francuski: (1.1) armateur m
- hiszpański: (1.1) armador m
- rosyjski: (1.1) судовладелец m
- włoski: (1.1) armatore m
- źródła:
- ↑
Hasło „armator” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.