abecadlnik (język polski)
abecadlnik (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌabɛˈʦ̑adlʲɲik], AS: [abecadlʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.,
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. elementarz[1], książka wprowadzająca
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik abecadlnik abecadlniki dopełniacz abecadlnika abecadlników celownik abecadlnikowi abecadlnikom biernik abecadlnik abecadlniki narzędnik abecadlnikiem abecadlnikami miejscownik abecadlniku abecadlnikach wołacz abecadlniku abecadlniki - przykłady:
- (1.1) Muszę kupić abecadlnik.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) elementarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) podręcznik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. abecadlarka ż, abecadlarz mos/mrz, abecadło n, abecedariusz mos/mrz
- przym. abecadłowy, abecadlny
- przysł. abecadłowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. abecadło + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: elementarz
- źródła:
- ↑
Hasło „abecadlnik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.