Tyr (język polski)
Tyr (1.1)
Tyr (1.1)
- wymowa:
- IPA: [tɨr], AS: [tyr]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. miasto i port w południowym Libanie, na wybrzeżu Morza Śródziemnego, w starożytności miasto fenickie[1]; zob. też Tyr w Wikipedii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (2.1) mit. nord. nordycki bóg wojny, walki, siły i honoru; zob. też Tyr (bóg) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Tyr Tyry dopełniacz Tyru Tyrów celownik Tyrowi Tyrom biernik Tyr Tyry narzędnik Tyrem Tyrami miejscownik Tyrze Tyrach wołacz Tyrze Tyry - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Tyr Tyrowie dopełniacz Tyra Tyrów celownik Tyrowi Tyrom biernik Tyra Tyrów narzędnik Tyrem Tyrami miejscownik Tyrze Tyrach wołacz Tyrze Tyrowie - przykłady:
- (1.1) Mam stu trzydziestu niewolników, ten oto pałac w Sydonie, dom w Tyrze i dwa wielkie składy towarów, nie licząc fabryki szkła i farbiarni[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) hist. Sur
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1)
- rzecz. tyryjskość ż, Tyryjczyk mos, Tyryjka ż
- przym. tyryjski
- przysł. tyryjsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Tyrus < gr. Τύρος < fen. 𐤑𐤅𐤓
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Tyre
- arabski: (1.1) صور ż
- azerski: (1.1) Tir
- białoruski: (1.1) Тыр
- bułgarski: (1.1) Тир
- czeski: (1.1) Týros m
- fenicki: (1.1) 𐤑𐤅𐤓
- francuski: (1.1) Tyr
- hiszpański: (1.1) Tiro
- japoński: (1.1) ティルス
- litewski: (1.1) Tyras
- łaciński: (1.1) Tyrus ż
- ormiański: (1.1) Տյուրոս (Tyuros), Տիւրոս (Tiwros)
- perski: (1.1) صور
- portugalski: (1.1) Tiro
- rosyjski: (1.1) Тир m
- rumuński: (1.1) Tir
- słowacki: (1.1) Tyros
- słoweński: (1.1) Tir
- starogrecki: (1.1) Τύρος ż
- turecki: (1.1) Sur
- węgierski: (1.1) Türosz
- włoski: (1.1) Tiro ż
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 456. - ↑ Henryk Sienkiewicz, Co się raz stało w Sydonie
Tyr (język francuski)
Tyr (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- (1.1) hist. geogr. Tyr
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.