Semita (język polski)

wymowa:
IPA: [sɛ̃ˈmʲita], AS: [sẽmʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) etn. członek jednego ze spokrewnionych etnicznie ludów zamieszkujących Azję południowo-zachodnią (Bliski Wschód) i północną Afrykę, tj. Arabów, Aramejczyków, Babilończyków, Kartagińczyków, Etiopczyków, Hebrajczyków i Fenicjan; zob. też ludy semickie w Wikipedii
odmiana:
(1.1)[1]
przykłady:
(1.1) Zarówno Żydzi jak i Arabowie Semitami.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. semickość ż
forma żeńska Semitka ż
przym. semicki
przysł. semicko
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. sémite[1]
uwagi:
(1.1) zob. też ludy semickie w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Semita (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) etn. Semita[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. semitizmus m
forma żeńska Semitka ż
przym. semitský
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Slovník slovenského jazyka (1959–1968).
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Semita” w: Ortograficko-gramatický slovník. A – Ž [Słownik ortograficzno-gramatyczny. A – Ž.], gł. red. M. Sokolová i A. Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, 2016.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.