Pentateuch (język polski)
Pentateuch (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) rel. zbiór pięciu świętych ksiąg judaizmu składających się na Torę
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Pentateuch dopełniacz Pentateuchu celownik Pentateuchowi biernik Pentateuch narzędnik Pentateuchem miejscownik Pentateuchu wołacz Pentateuchu - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Pięcioksiąg, Tora
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) gr. Πεντάτευχος < gr. πέντε + τεῦχος → pięć + księga (zwój)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Pentateuch
- fiński: (1.1) pentateukki
- hiszpański: (1.1) Pentateuco m
- nowogrecki: (1.1) Πεντάτευχος ż
- starogrecki: (1.1) Πεντάτευχος ż
- źródła:
- ↑ Kazimierz Bukowski, Biblia a literatura polska, WSiP, Warszawa 1984, s. 12.
Pentateuch (język angielski)
Pentateuch (1.1)
- wymowa:
- IPA: /ˈpɛntəˌtjuːk/
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- (1.1) rel. Pięcioksiąg
- odmiana:
- (1.1) nieodm.
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) gr. Πεντάτευχος < gr. πέντε + τεῦχος → pięć + księga (zwój)
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.