Paraklet (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) rel. tytuł, przydomek Ducha Świętego[1][2]; zob. też Paraklet w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Paraklet dopełniacz Parakleta celownik Parakletowi biernik Parakleta narzędnik Parakletem miejscownik Paraklecie wołacz Paraklecie - przykłady:
- (1.1) Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Duch Święty
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Paraclitus < gr. παράκλητος (paráklētos) < gr. παρα- + κλητός (para- + klētós) → obok + wezwany, zaproszony
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Paraclete
- francuski: (1.1) Paraclet m
- łaciński: (1.1) Paracletus m, Paraclitus m, Paraclytus m
- portugalski: (1.1) Paracleto m
- włoski: (1.1) Paraclito m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.