przydomek (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) dodatkowa nazwa nadana komuś, bazująca na cesze charakterystycznej tej osoby
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przydomek przydomki dopełniacz przydomka / przydomku[1] przydomków celownik przydomkowi przydomkom biernik przydomek przydomki narzędnik przydomkiem przydomkami miejscownik przydomku przydomkach wołacz przydomku przydomki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) nadawać / nadać przydomek • nosić przydomek
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) nickname, agnomen, moniker
- arabski: (1.1) كنية ż
- baskijski: (1.1) ezizen, goitizen, izengoiti
- bułgarski: (1.1) прозвище n
- esperanto: (1.1) alnomo
- fiński: (1.1) lempinimi
- francuski: (1.1) sobriquet m, surnom m
- gruziński: (1.1) მეტსახელი
- hiligaynon: (1.1) bansag
- hiszpański: (1.1) sobrenombre m, apodo m, mote m
- interlingua: (1.1) supernomine
- irlandzki: (1.1) leasainm m
- japoński: (1.1) あだ名 (あだな)
- kataloński: (1.1) sobrenom m
- niemiecki: (1.1) Beiname m, Spitzname m
- nowogrecki: (1.1) επωνυμία ż, παρωνύμιο n, παρατσούκλι n
- portugalski: (1.1) alcunha ż
- rosyjski: (1.1) кличка ż
- tigrinia: (1.1) ሳጓ
- wenecki: (1.1) soranome
- włoski: (1.1) soprannome m, nomignolo m
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.