Konfucjusz (język polski)

Konfucjusz (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) hist. filoz. chiński filozof; zob. też Konfucjusz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Konfucjusz
dopełniacz	Konfucjusza
celownik	Konfucjuszowi
biernik	Konfucjusza
narzędnik	Konfucjuszem
miejscownik	Konfucjuszu
wołacz	Konfucjuszu

przykłady:

(1.1) Konfucjusz na pewno nie tylko przekazywał, ale i tworzył, aczkolwiek ziarno wszystkiego, co pisał, tkwiło już u uwielbianych przezeń mędrców.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konfucjanizm m, konfucjanista m, konfucjanistka ż

przym. konfucjański

związki frazeologiczne:

etymologia:

chiń. 孔子 lub chiń. 孔夫子

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) Konfusius
• albański: (1.1) Konfuci m
• amharski: (1.1) ኮንፉክዩስ
• angielski: (1.1) Confucius
• arabski: (1.1) كونفوشيوس m
• baskijski: (1.1) Konfuzio
• chiński standardowy: (1.1) 孔子
• czeski: (1.1) Konfucius m
• esperanto: (1.1) Konfuceo
• fiński: (1.1) Kungfutse
• francuski: (1.1) Confucius m
• friulski: (1.1) Confuci m
• gruziński: (1.1) კონფუცი
• hebrajski: (1.1) קונפוציוס
• hiszpański: (1.1) Confucio m
• ido: (1.1) Kong Zi
• interlingua: (1.1) Confucio
• islandzki: (1.1) Konfúsíus m
• japoński: (1.1) 孔子
• joruba: (1.1) Kọnfukiọsi
• kataloński: (1.1) Confuci m
• kurmandżi: (1.1) Konfusyus
• laotański: (1.1) ຂົງຈື້
• łaciński: (1.1) Confucius m
• macedoński: (1.1) Конфучиј m
• niemiecki: (1.1) Konfuzius m
• norweski (bokmål): (1.1) Konfucius m
• norweski (nynorsk): (1.1) Konfutse m
• nowogrecki: (1.1) Κομφούκιος m
• ormiański: (1.1) Կոնֆուցիոս
• perski: (1.1) کنفوسیوس
• portugalski: (1.1) Confúcio m
• rosyjski: (1.1) Конфу́ций m
• rumuński: (1.1) Confucius m
• słowacki: (1.1) Konfucius m
• szwedzki: (1.1) Konfucius
• turecki: (1.1) Konfüçyüs
• ukraiński: (1.1) Конфуцій m
• węgierski: (1.1) Konfuciusz
• wietnamski: (1.1) Khổng Tử, Khổng Phu Tử
• włoski: (1.1) Confucio m

źródła: