Jut (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) etn. hist. członek dawnego północnogermańskiego plemienia zamieszkującego Jutlandię; zob. też Jutowie (plemię germańskie) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Jut Jutowie dopełniacz Juta Jutów celownik Jutowi Jutom biernik Juta Jutów narzędnik Jutem Jutami miejscownik Jucie Jutach wołacz Jucie Jutowie - przykłady:
- (1.1) Jest on więc Gotem-Greutungiem; określenie zaś Gauta może oznaczać zarówno Gota szwedzkiego, jak też Juta z Danii. W tym czasie bowiem Duńczycy występują jeszcze oddzielnie obok Jutów, zamieszkujących północną część półwyspu[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. jutyjski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Gerard Labuda, Źródła, sagi i legendy do najdawniejszych dziejów Polski, s. 102, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.