Finka (język polski)

wymowa:
, IPA: [ˈfʲĩnka], AS: [fʹĩnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-nk- 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) etn. kobieta narodowości fińskiej lub obywatelka Finlandii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Chociaż jestem Finką, nie lubię zażywać kąpieli w saunie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Finlandia ż, fińskość ż, finka ż, fiński m
forma męska Fin m
przym. fiński, profiński, antyfiński
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: Fin
źródła:

Finka (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) etn. Finka
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Finsko n, finština ż
forma męska Fin m
przym. finský
przysł. finsky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.