żuaw (język polski)
żuaw (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˈʒuwaf], AS: [žuu̯af], zjawiska fonetyczne: wygł.• epenteza ł
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. żołnierz oddziału żuawów (1.2)
- (1.2) lm żuawi → hist. nazwa formacji lekkiej piechoty francuskiej, występująca później także w innych rejonach; zob. też żuawi w Wikipedii
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik żuaw żuawi dopełniacz żuawa żuawów celownik żuawowi żuawom biernik żuawa żuawów narzędnik żuawem żuawami miejscownik żuawie żuawach wołacz żuawie żuawi - przykłady:
- (1.1) Przerażenie też zaczęło ogarniać żuawów i turkosów[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) żuaw śmierci[2]
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. zouave[2] od arab. zuāwa od nazwy plemienia Zuaua zamieszkałego w górach między Algierią i Tunezją[3] [potrzebna transkrypcja na arabski]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) zouave; (1.2) zouaves
- esperanto: (1.1) zuavo; (1.2) zuavoj
- francuski: (1.1) zouave; (1.2) zouaves
- hiszpański: (1.1) zuavo; (1.2) zuavos
- ido: (1.1) zuavo
- niderlandzki: (1.1) zouaaf; (1.2) zouaven
- niemiecki: (1.1) Zuave; (1.2) Zuaven
- rosyjski: (1.1) зуав; (1.2) зуави
- ukraiński: (1.1) зуав; (1.2) зуави
- włoski: (1.1) zuavo; (1.2) zuavi
- źródła:
- ↑ H. Sienkiewicz Bartek Zwycięzca
- 1 2 Hasło „żuaw” w: Słownik wyrazów obcych PWN, oprac. Lidia Wiśniakowska, PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14196-7, s. 1015, 1016.
- ↑ Hasło „żuawi” w: Władysław Kopaliński, Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11978-0, s. 289-290.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.