śpieszyć (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈɕpʲjɛʃɨʨ̑], AS: [śpʹi ̯ešyć], zjawiska fonetyczne: zmięk.i  j 
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) książk. zdążać dokądś szybko
(1.2) książk. zabierać się do czegoś tak szybko, jak to możliwe, ochoczo

czasownik zwrotny niedokonany śpieszyć się

(2.1) robić coś szybko, chcieć z czymś zdążyć
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
(2.1) koniugacja VIb
przykłady:
(2.1) Śpieszyła się z przygotowaniem kolacji, żeby zdążyć przed jego przyjściem.
składnia:
kolokacje:
(1.2) śpieszyć z wyjaśnieniem • śpieszyć z pomocą • śpieszyć na ratunek
synonimy:
(1.1) spieszyć
(1.2) spieszyć
(2.1) spieszyć się
antonimy:
(2.1) ociągać się
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pośpiech m, spieszność ż, spieszenie n, śpieszenie n, pospieszanie n, pośpieszanie n, pośpieszenie n, pospieszenie n, pospieszny mrz
czas. spieszyć ndk., pośpieszać ndk., pospieszać ndk., pośpieszyć dk., pospieszyć dk.
przym. śpieszny, spieszny, pospieszny, pośpieszny
przysł. śpiesznie, spiesznie
związki frazeologiczne:
śpieszy się komuś do kogoś / czegoś • przysłowia: gdy się człowiek śpieszy, to się diabeł cieszy • śpiesz się powoli
etymologia:
uwagi:
istnieją dwa sposoby zapisu: „śpieszyć” i „spieszyć”; oba są poprawne[1]
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „śpieszyć i spieszyć” w: Poradnia językowa PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.