łaskawca (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. osoba okazująca łaskę
- (1.2) żart. (t. iron.) osoba uważająca się za dobroczyńcę
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łaskawca łaskawcy dopełniacz łaskawcy łaskawców celownik łaskawcy łaskawcom biernik łaskawcę łaskawców narzędnik łaskawcą łaskawcami miejscownik łaskawcy łaskawcach wołacz łaskawco łaskawcy depr. M. i W. lm: (te) łaskawce[1] - przykłady:
- (1.2) O, łaskawco, dziękujemy ci, że się pofatygowałeś.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dobroczyńca
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łaska ż, ułaskawienie n, łaskawość ż, łaskowanie n
- czas. łaskować ndk., ułaskawiać ndk., ułaskawić dk.
- przym. łaskaw, łaskawy
- przysł. łaskawie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. łaskawy + -ca
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „łaskawca” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.