PW-6

PW-6U
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	PZL Świdnik, Jeżów
Typ	szybowiec
Konstrukcja	laminatowa
Załoga	2
Historia
Data oblotu	18 lipca 1998
Liczba wypadków  • w tym katastrof	1 1
Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość	16 m
Wydłużenie	16,8[1]
Długość	7,85 m
Wysokość	2,44 m
Powierzchnia nośna	15,25 m²
Profil skrzydła	NN 18-17[2]
Masa
Własna	360 kg
Startowa	546 kg
Osiągi
Prędkość minimalna	68 km/h
Prędkość dopuszczalna	260 km/h
Prędkość min. opadania	0,75m/s przy 80km/h
Doskonałość maks.	34
Współczynnik obciążenia konstrukcji	+5,3 / -2,65 g
Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska, Egipt, Nowa Zelandia, Belgia, Kanada, Portugalia, Niemcy

PW-6 – dwuosobowy, kompozytowy szybowiec szkolno-treningowy polskiej produkcji, zaprojektowany na Politechnice Warszawskiej przez zespół pod kierownictwem dr inż. Romana Świtkiewicza^[3].

Historia

PW-6 w locie nad Bezmiechową

PW-6 powstał jako rozwinięcie szybowce PW-5 Smyk, który został w roku 1993 zwycięzcą konkursu FAI na szybowiec Klasy Światowej. Jest przeznaczony do szkolenia pilotów, i pod wieloma względami, w tym właściwościami pilotażowymi, podobny do swojego poprzednika.

Konstrukcja powstała jako trójstronny projekt realizowany przez Politechnikę Warszawską, Komitet Badań Naukowych oraz PZL-Świdnik. W realizacji projektu brało również udział Ministerstwo Edukacji Narodowej oraz Fundacja na rzecz Nauki Polskiej^[3].

Prototyp szybowca, oznaczony znakami rejestracyjnymi SP-P631, został oblatany 18 lipca 1998 roku przez pilotów doświadczalnych Macieja Laska i Jerzego Kędzierskiego. Proces certyfikacji nowego typu statku powietrznego zakończył się dnia 11 września 2000 roku, kiedy to szybowiec uzyskał Świadectwo Typu nr BG-213. Po zakończeniu badań, po zmianie oznaczenia na SP-3631, prototyp był eksploatowany przez Politechnikę Warszawską. Uległ katastrofie 15 sierpnia 2013 roku na lotnisku w Bezmiechowej. W wyniku katastrofy zginął pasażer a pilot-instruktor został ciężko ranny^[4].

Produkcję seryjną szybowca rozpoczęły zakłady PZL w Świdniku gdzie wyprodukowano 41 egzemplarze szybowca. Szybowce były eksportowane do Egiptu, Nowej Zelandii, Belgii, Kanady, Portugalii oraz Niemiec. Szybowiec jest obecnie produkowany przez Zakład Szybowcowy Jeżów jako PW-6U Kingo^[3].

SZD Jeżów planuje realizację rozwoju projektu szybowca i stworzenie konstrukcji z elektrycznym zespołem napędowym o nazwie PW-6AM.

Konstrukcja

Dwumiejscowy wolnonośny średniopłat wykonany z laminatu szklano-epoksydowego^[2].

Skrzydło dwudzielne, jednodźwigarowe o konstrukcji skorupowej. Dźwigar z pasami z włókna szklanego, w obrębie wykroju lotki dodany szczątkowy dźwigarek. Wyposażone w lotki konstrukcji przekładkowej i jednopłytowe hamulce aerodynamiczne na górnej powierzchni. Połączone z kadłubem za pomocą dwóch wręg w centralnej części kadłuba.

Kadłub skorupowy, całkowicie laminatowy usztywniony wręgami. Wyposażony w dwa zaczepy do lotów holowanych i startu za wyciągarką. Kabina zakryta, limuzyna przednia otwierana do przodu, tylna do tyłu. Pedały przestawiane w locie, fotele pilotów regulowane na ziemi. Antena VHF w stateczniku pionowym. Tablica przyrządów jest wyposażona w prędkościomierz, wysokościomierz, wariometr, busolę magnetyczną, chyłomierz oraz zakrętomierz elektryczny. Istnieje możliwość montażu radiostacji KRT2.

Usterzenie w układzie klasycznym, niedzielone, konstrukcji przekładkowej.

Podwozie jednotorowe stałe, z małym kółkiem przednim, amortyzowanym kołem głównym z hamulcem bębnowym i kółkiem tylnym.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Fotograficzny Rejestr Szybowców. PW-6 (pol.), dostęp: 2018-07-20,
• Oferta specjalna dla Aeroklubu Łódzkiego na dwumiejscowy szybowiec o konstrukcji szklano-epoksydowej PW-6U. aeroklub-lodz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-24)]. (pol.), dostęp: 2018-07-20,
• Raport wstępny dotyczący wypadku szybowca PW-6U (pol.), dostęp: 2018-07-20.