SZD-7 Osa
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Szybowcowy Zakład Doświadczalny

Konstruktor

Tadeusz Kostia, Irena Kaniewska

Typ

szybowiec

Konstrukcja

drewniana

Załoga

1

Historia
Data oblotu

16 sierpnia 1950

Wycofanie ze służby

1959

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

15 m

Wydłużenie

16

Długość

6,80 m

Wysokość

1,6 m

Powierzchnia nośna

14,10 m²

Profil skrzydła

NACA 652-515

Masa
Własna

237 kg

Startowa

327 kg

Osiągi
Prędkość maks.

250 km/h

Prędkość minimalna

56 km/h

Doskonałość maks.

26,1 przy 81 km/h

Współczynnik obciążenia konstrukcji

+4,5 / -3 g

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

SZD-7 Osa – polski, jednomiejscowy szybowiec zaprojektowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej.

Historia

Szybowiec opracowano na bazie szybowca IS-2 Mucha w celu zbadania własności profili laminarnych. Konstruktorami byli Tadeusz Kostia i Irena Kaniewska[1]. Zastosowano profil laminarny 15% który u nasady płata pogrubiono do 18%. Osa była też pierwszą konstrukcją SZD, w której zastosowane płytkowe hamulce aerodynamiczne typu S.H. sprzężone z hamulcem koła. Wykorzystano kadłub i usterzenie z szybowca IS Mucha-ter, po wzmocnieniu wręg kadłuba i łączących ich podłużnic.

Prototyp został oblatany 16 sierpnia 1950 roku przez Adama Zientka. W testach porównawczych Osa okazała się lepsza od IS-2 Mucha (w zakresie wyższych prędkości) jednak nie trafiła do seryjnej produkcji, pozostała szybowcem eksperymentalnym[2].

Konstrukcja

Wolnonośny grzbietopłat o konstrukcji drewnianej z zakrytą kabiną[3].

Skrzydło dwudzielne, wolnonośne, jednodźwigarowe ze skośnym dźwigarkiem pomocniczym i dźwigarkiem lotkowym wyposażone w hamulce aerodynamiczne płytkowe oraz lotki szczelinowe. Całkowicie kryte sklejką o grubości 3 mm u nasady i 1,5 mm na końcu.

Kadłub o przekroju jajowym zwężonym u dołu, drewniany, konstrukcji półskorupowej kryty sklejką. Szybowiec zaopatrzono w zaczep przedni i dolny oraz hak do startu z lin gumowych.

Usterzenie poziome niedzielone. Statecznik kryty sklejką, ster kryty płótnem. Statecznik pionowy wykonany jako jedna całość z kadłubem, pokryty sklejką. Ster kierunku był kryty w partii przedniej i dolnej sklejką, w pozostałej płótnem.

Podwozie stałe, jednotorowe, składające się z przedniej drewnianej płozy, kółka umieszczonego w pobliżu środka ciężkości oraz płozy ogonowej.

Wyposażenie tablicy przyrządów składało się z: prędkościomierza, wysokościomierza, wariometru, busoli i zakrętomierza elektrycznego.

Przypisy

  1. ↑ Andrzej Błasik, Andrzej Glass, Stanisław Madeyski (praca zbiorowa), Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1965, s. 118
  2. ↑ Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s. 16
  3. ↑ IS-7 (SZD-7) "Osa", 1950. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).

Bibliografia

  • Andrzej Błasik, Andrzej Glass, Stanisław Madeyski (praca zbiorowa), Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1965, s. 118,
  • Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s. 15-16.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.