Mięsień zginacz długi kciuka (łac. musculus flexor pollicis longus) – w anatomii człowieka silny, półpierzasty mięsień warstwy głębokiej grupy przedniej mięśni przedramienia. Położony jest bocznie od mięśnia zginacza głębokiego placów w trzeciej warstwie zginaczy przedramienia. Przyczep proksymalny znajduje się na powierzchni przedniej kości promieniowej oraz na przylegającym fragmencie błony międzykostnej, pomiędzy przyczepem mięśnia nawrotnego czworobocznego i mięśnia odwracacza[1][2]. Długie ścięgno przechodzi przez boczną część kanału nadgarstka, we własnej pochewce maziowej, następnie w obrębie kłębu między dwiema głowami mięśnia zginacza krótkiego kciuka, łączy się z podstawą dystalnego paliczka kciuka. Przed wejściem ścięgna do kanału nadgarstka na powierzchni mięśnia przebiega tętnica promieniowa. W tym miejscu wyczuwa się jej tętno[1][3].
Mięsień ten jest unaczyniony przez gałęzie od tętnicy promieniowej i tętnicy międzykostnej przedniej, a unerwiony przez nerw międzykostny przedni (gałąź nerwu pośrodkowego)[1][2].
Jego funkcją jest zginanie ręki i kciuka, a także niewielkie odwodzenie ręki[1].
Mięsień ten występuje jako samodzielny zginacz tylko u człowieka. U innych naczelnych połączony jest ze zginaczem głębokim palców[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 813.
- 1 2 Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 305, ISBN 978-83-66548-14-5.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 832.
Bibliografia
- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.