Mięsień czworoboczny uda (łac. musculus quadratus femoris) – w anatomii człowieka płaski, prostokątny mięsień należący do grupy mięśni brzusznych obręczy kończyny dolnej[1][2]. Położony jest na tylnej i dolnej stronie stawu biodrowego, rozpięty między guzem kulszowym a kością udową. Biegnie poziomo od brzegu bocznego guza kulszowego odśrodkowo aż do grzebienia międzykrętarzowego kości udowej[1]. Z przodu graniczy z mięśniem zasłaniaczem zewnętrznym, od dołu z przywodzicielem wielkim, z tyłu z dwugłowym, półbłoniastym i pośladkowym wielkim a od góry z bliźniaczym dolnym. Leży na nim nerw kulszowy, żłobiąc w nim bruzdę zstępującą pionowo[1]. Unaczyniony jest przez tętnicę pośladkową dolną i tętnicę okalającą udo przyśrodkową, a unerwiony przez nerw do mięśnia czworobocznego uda ze splotu krzyżowego (L5–S1)[1][2].
Jego funkcją jest obracanie uda na zewnątrz w stawie biodrowym, przywodzenie go i prostowanie[1][2].
Mięsień ten czasem łączy się z mięśniem bliźniaczym dolnym i przywodzicielem wielkim, a u 1% populacji w ogóle nie występuje[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 866, ISBN 978-83-200-4323-5.
- 1 2 3 Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 90–93, ISBN 978-83-66548-14-5.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.