Mięsień żuchwowo-gnykowy (łac. musculus mylohyoideus) – w anatomii człowieka parzysty, płaski, trójkątny mięsień szyi, należący do grupy mięśni nadgnykowych[1].
Rozpięty jest między kresą żuchwowo-gnykową żuchwy a kością gnykową i szwem łącznotkankowym pomiędzy kością gnykową a spojeniem żuchwy[1]. Oba mięśnie żuchwowo-gnykowe łączą się ze sobą w okolicy pośrodkowej, wytwarzając swoimi górnymi powierzchniami dno jamy ustnej, nazywane też przeponą jamy ustnej (łac. diaphragma oris)[2][1][3]. Powyżej znajduje się mięsień bródkowo-gnykowy, mięśnie języka i ślinianka podjęzykowa[1].
Unaczyniony jest przez gałęzie tętnicy szyjnej zewnętrznej, drogą tętnic: twarzowej, szczękowej i językowej. Unerwienie jest analogiczne jak w przypadku brzuśca przedniego mięśnia dwubrzuścowego – przez nerw żuchwowo-gnykowy, gałąź nerwu trójdzielnego biegnąca drogą nerwu żuchwowego i zębodołowego dolnego[1].
Podnosi kość gnykową i język, napinając dno jamy ustnej, albo obniża żuchwę. Bierze udział w połykaniu[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 741–744, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 176–177, ISBN 978-83-66548-16-9.
- ↑ Olgierd Narkiewicz, Janusz Moryś, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom IV, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 14, ISBN 978-83-200-4109-5.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.