Cmentarz wojenny nr 320
Niedary
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Niedary

Typ cmentarza

wojenny

Data otwarcia

1914

Data ostatniego pochówku

1914

Architekt

Franz Stark

Położenie na mapie gminy Drwinia
Mapa konturowa gminy Drwinia, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 320Niedary”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 320Niedary”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 320Niedary”
Położenie na mapie powiatu bocheńskiego
Mapa konturowa powiatu bocheńskiego, blisko górnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 320Niedary”
Ziemia50°07′11,7″N 20°30′24,4″E/50,119917 20,506778
Widok z zachodu-pomnik

Cmentarz wojenny nr 320 – Niedary – austriacki cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej wybudowany przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie i znajdujący się na terenie jego okręgu IX Bochnia.

Znajduje się we wschodniej części miejscowości Niedary położonej w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Drwinia.

Niewielka nekropolia o powierzchni ok. 1 ara ma kształt wydłużonego prostokąta. Znajduje się na prywatnej posesji obok domu, 200 metrów na północ od drogi wojewódzkiej nr 964 w pobliżu wału przeciwpowodziowego rzeki Raby.

Północną ścianę cmentarza tworzy wysoki, betonowy prawosławny krzyż na którym umieszczono krzyż żeliwny z datą 1914. Projektował nekropolię Franz Stark.

Pochowano na nim 69 żołnierzy rosyjskich.

Bibliografia

  • Oktawian Duda Cmentarze I Wojny Światowej w Galicji Zachodniej 1914-1918, Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu, Warszawa 1995, ISBN 83-85548-33-5
  • Roman Frodyma Galicyjskie Cmentarze wojenne t. III Brzesko-Bochnia-Limanowa, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 1998, ISBN 83-85557-52-0

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.