Cmentarz wojenny nr 182
Siemiechów
Ilustracja
Jedyne elementy na cmentarzu
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Siemiechów

Typ cmentarza

wojenny

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

312 m²

Liczba pochówków

45

Liczba grobów

45

Data otwarcia

1915

Architekt

nieustalony

Położenie na mapie gminy Gromnik
Mapa konturowa gminy Gromnik, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 182Siemiechów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 182Siemiechów”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 182Siemiechów”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 182Siemiechów”
Ziemia49°52′33″N 20°55′06″E/49,875833 20,918333

Cmentarz wojenny nr 182 w Siemiechowie – cmentarz z I wojny światowej znajdujący się we wsi Siemiechów w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Gromnik. Jest jednym z 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W VI okręgu tarnowskim cmentarzy tych jest 63[1].

Położenie

Cmentarz znajduje się na południowo-wschodnim grzbiecie wzniesienia Wał, opadającym do szosy w miejscowości Gromnik. Dojechać do niego można asfaltową drogą z Siemiechowa. Droga ta rozgałęzia się; do cmentarza prowadzi jej prawa odnoga oznaczona tabliczkami czarnego szlaku rowerowego. Kończy się przy polanie z niewielkim osiedlem. Cmentarz zlokalizowany jest w lesie, na dolnym końcu polany. Można do niego również dojść pieszo od zielonego szlaku turystycznego wiodącego z Gromnika na szczyt Wału – nie znajduje się jednak bezpośrednio przy szlaku, lecz w odległości około 5 minut od niego. Dojście leśną drogą[2][3].

Widok ogólny
Nowa tabliczka na pomniku

Dzieje cmentarza

Cmentarz uległ niemal całkowitemu zniszczeniu i został zrekonstruowany. Głównym elementem ozdobnym cmentarza był prosty, wysoki krzyż z drewnianych belek, ustawiony na kamiennym kopcu[1]. Pierwotny cmentarz ogrodzony był drewnianym płotem sztachetowym. Groby żołnierzy miały ziemne nagrobki z drewnianymi krzyżami[4].

Obecny wygląd cmentarza

Obecny cmentarz całkowicie różni się od oryginalnego. Jest to prostokątny, wyrównany trawnik ogrodzony panelami z metalową siatką na betonowej podmurówce. Wejście przez metalową furtkę. Jedynymi elementami znajdującymi się na cmentarzu są wykonane na nowo betonowy pomnik i znajdująca się przed nim mogiła oficera. Pomnik ma kształt ostro ściętego ostrosłupa umieszczonego na betonowym fundamencie. Zwieńczony jest betonowym krzyżem łacińskim. Na przedniej ścianie ostrosłupa jest tabliczka z napisem w języku polskim: „CMENTARZ AUSTRIACKI Z I WOJNY ŚWIATOWEJ NR 182/ 44 GROBY ZIEMNE”. Pod tablicą tą umieszczono w drewnianej ramce kartkę z wydrukiem nazwisk zidentyfikowanych żołnierzy. Mogiła oficera to ziemny nagrobek z betonowym obramowaniem, zwieńczony niewielkim betonowym krzyżem łacińskim. Wszystkie mogiły żołnierzy zostały zrównane i brak na nich jakiegokolwiek nagrobka[1].

Polegli

W 45 grobach pojedynczych pochowano tu 45 żołnierzy austro-węgierskich. Zidentyfikowano 5 z nich, pochodzą oni głównie z 5. pułku piechoty rekrutowanego z terenów obecnej Rumunii, 55. pułku piechoty rekrutowanego z terenów obecnej Ukrainy (26% Polaków, 59% Ukraińców i 15% innych narodowości w pułku) i 60. pułku piechoty rekrutowanego na Węgrzech. W mogile z betonowym obrzeżem pochowano porucznika Edwarda Gindermanna z 15. tarnopolskiego pułku piechoty[4].

Przypisy

  1. 1 2 3 Roman Frodyma: Galicyjskie cmentarze wojenne. Tom II. Okolice Tarnowa. Rewasz, 1997. ISBN 83-85557-38-5.
  2. ↑ Pogórze Rożnowskie. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass, 2004. ISBN 83-89165-72-4.
  3. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2015-04-01].
  4. 1 2 Cmentarze wojenne I wojny światowej. [dostęp 2015-04-19].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.