2 Dywizjon Artylerii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1966

Tradycje
Rodowód

10 dappanc
2 dar

Organizacja
Numer

JW 2975[1][2]

Dyslokacja

Kędzierzyn-Koźle[3]

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska rakietowe

Podległość

2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana

2 Dywizjon Artylerii / 2 Dywizjon Rakiet Taktycznych (2 da / 2 drt) – samodzielny pododdział wojsk rakietowych i artylerii ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Jeszcze wiosną 1963 uruchomiono proces formowania dywizjonów rakiet taktycznych, które postanowiono włączyć w skład dywizji ogólnowojskowych. Zarządzeniem szefa SG WP nr 085/ Org. z 17 lipca 1966, na bazie 2 dywizjonu artylerii rakietowej sformowano 2 dywizjon artylerii[3] (rakiet taktycznych) z przeznaczeniem dla 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej[1].

Jednostka stacjonowała w Koźlu[4], posiadała etat nr 30/129[uwaga 1], uzbrojona była w trzy wyrzutnie 2P16[6].

Zarządzeniem szefa SG WP nr 042/ Org. z 18 listopada 1982 przeformowano dywizjon z etatu 30/129 na 30/243 przezbrajając go z trzech wyrzutni 2P16 na trzy 9P113[7][uwaga 2].

Pod koniec 1988 2 dywizjon rakiet taktycznych posiadał etat nr 30/243, a jego podstawowe wyposażenie stanowiły trzy wyrzutnie 9P113[8].

Skład organizacyjny

dowództwo i sztab

  • bateria dowodzenia
  • 2 baterie startowe
    • dwa plutony
  • pluton obsługi technicznej
  • pluton remontowy
  • pluton zaopatrzenia
  • pluton medyczny

Razem w drt:

  • 4 wyrzutnie rakiet taktycznych 9P113

Dowódcy

  • mjr Stanisław Gargas

Uwagi

  1. ↑ Zarządzeniem szefa SG WP nr 069/Org. z 22 IX 1969 etat dywizjonu zmieniono z 30/110 na 30/129[5].
  2. ↑ Jeszcze w 1979 w planach SG WP widniał zapis sugerujący przezbrojenie dywizjonu w nowe wyrzutnie wraz ze zwiększeniem ich liczby trzech do czterech. Ostatecznie zrealizowano oszczędniejszy wariant zakupu[7].

Przypisy

  1. 1 2 Rochowicz 2018 ↓, s. 61.
  2. ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. 1 2 Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. s. 157.
  4. ↑ Puchała 2013 ↓, s. 285.
  5. ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 62.
  6. ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 63.
  7. 1 2 Rochowicz 2018 ↓, s. 65.
  8. ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 68.

Bibliografia

  • Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945–1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
  • Michał Trubas, Wojska rakietowe w polskich Wojskach Lądowych, Militaria i Fakty Nr 1/2003
  • Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2. 2011. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)]. (pol.).
  • Mariusz Cielma (mac76): Brygada Rakiet LWP. 2009-08-06. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)]. (pol.).
  • Robert Rochowicz. Rakiety operacyjne i taktyczne w Siłach Zbrojnych PRL. „Poligon”. Nr 1(62), s. 56–68, styczeń-marzec 2018. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344. 
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.