zwyciężca (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. osoba, która zwyciężyła, wygrała
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zwyciężca zwyciężcy dopełniacz zwyciężcy zwyciężców celownik zwyciężcy zwyciężcom biernik zwyciężcę zwyciężców narzędnik zwyciężcą zwyciężcami miejscownik zwyciężcy zwyciężcach wołacz zwyciężco zwyciężcy depr. M. i W. lm: (te) zwyciężce[1] - przykłady:
- (1.1) Bóg Pan jest moc moja, i postawi jako jeleń nogi moje i po wysokościach moich poprowadzi mię zwyciężca, psalmy śpiewającego[2].
- składnia:
- (1.1) zwyciężca + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) współcz. zwycięzca; książk. triumfator, tryumfator; daw. wiktor, zwyciężyciel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zwyciężanie n, zwyciężenie n
- forma żeńska zwyciężczyni ż
- czas. zwyciężyć dk., zwyciężać ndk.
- przym. zwycięski
- przysł. zwycięsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. zwyciężać + -ca
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zwycięzca
- źródła:
- ↑
Hasło „zwyciężca” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Księga Habakuka 3,19, Biblia Wujka (1923).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.