zrzucić (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈzʒuʨ̑iʨ̑], AS: [zžućić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zrzucać)

(1.1) aspekt dokonany od: zrzucać

czasownik zwrotny dokonany zrzucić się (ndk. zrzucać się)

(2.1) aspekt dokonany od: zrzucać się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Hiacynta z ulgą odetchnęła i otarła pot z czoła. Zrzuciła węzełek z pleców, pochyliła się i zaczęła wyrywać miętę[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński i Górny Śląsk) ściepać, gw. (Górny Śląsk) ściepninć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zrzut m, zrzuta ż, zrzutka ż, zrzutowisko n, zrzucenie n, zrzucanie n
czas. zrzucać ndk.
przym. zrzutowy
związki frazeologiczne:
zrzucić maskęzrzucić mundurzrzucić z piedestału
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1-2) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zrzucać
źródła:
  1. Beata Ostrowicka, Kraina kolorów: księga intryg, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.