zmykać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈzmɨkaʨ̑], AS: [zmykać]
znaczenia:

czasownik

(1.1) pot. uciekać
(1.2) st.pol. ciągnąć, wlec[1]
(1.3) śr.pol. spuszczać (ze smyczy psy)[2]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Słychać było, jak Konstanty zmyka do parku, a Korsakow wraca pod drzwi dworu[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zmykanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zmykać” w: Słownik staropolski, red. Stanisław Urbańczyk, t. 11, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1995-2002, s. 440.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zmykać” w: Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku, red. Włodzimierz Gruszczyński, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa.
  3. Tadeusz Konwicki, Bohiń, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.