zetrzeć w proch (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈzɛṭʃɛʨ̑ ˈf‿prɔx], AS: [zeṭšeć f‿proχ], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.• udziąs.• przyim. nie tw. syl.

​

znaczenia:

fraza czasownikowa przechodnia dokonana

(1.1) unicestwić, zniszczyć, pokonać doszczętnie, odnieść całkowite zwycięstwo

odmiana:

(1.1) odmienny tylko czasownik, zob. zetrzeć, reszta nieodmienna (związek rządu)

przykłady:

(1.1) Łatwo bóstwom, w szerokim niebie mieszkającym,

Bądź w proch zetrzeć człowieka, bądź stawić na szczycie!^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zetrzeć w pył, zrównać z ziemią, zetrzeć na miazgę, zrobić z kogoś miazgę, zmieść z powierzchni ziemi

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) dosł. trzeć aż coś stanie się prochem

uwagi:

(1.1) czasownik jest wariantywny (może być także: roznieść, zemleć, rozbić, zniszczyć, zmiażdżyć itp.), przyimek także (może być: na lub w)

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) hacer polvo
• rosyjski: (1.1) стереть в табак

źródła: