unicestwić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. unicestwiać)

(1.1) zob. unicestwiać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Trzeci rozbiór unicestwił Rzeczpospolitą, która została wymazana z politycznej mapy Europy[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. unicestwianie n, unicestwienie n
czas. unicestwiać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: unicestwiać
źródła:
  1. Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn, Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.