zawezwać (język polski)

wymowa:
IPA: [zaˈvɛzvaʨ̑], AS: [zavezvać]
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(1.1) służbowo wezwać kogoś gdzieś[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Zawezwał członków Komisji Rządzącej do Drezna i sam podyktował im główne punkty nowej konstytucji[2].
(1.1) Papierosy i artykuły spożywcze przywiozła mi nazajutrz zdenerwowana do nieprzytomności Janka, którą zawezwałam na pomoc przez telefon[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wezwać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wezwa ż, wezwanie n, zawezwanie n
czas. wezwać dk., wzywać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zawezwać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Historia Polski 1795–1918, Stefan Kieniewicz, 1968–1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Całe zdanie nieboszczyka, Joanna Chmielewska, 1969–2003 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.