zapalnik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) techn. wojsk. urządzenie do odpalania ładunku wybuchowego
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zapalnik zapalniki dopełniacz zapalnika zapalników celownik zapalnikowi zapalnikom biernik zapalnik zapalniki narzędnik zapalnikiem zapalnikami miejscownik zapalniku zapalnikach wołacz zapalniku zapalniki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. palić, zapalać, zapalić
- rzecz. zapałka ż, zapał mrz, zapaleniec mos, zapalniczka ż
- przym. zapalny, zapalnikowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ignitor
- hiszpański: (1.1) espoleta ż, detonador m
- niemiecki: (1.1) Zünder m
- nowogrecki: (1.1) πυροκροτητής m, πυροσωλήνας m
- węgierski: (1.1) gyutacs
- włoski: (1.1) accenditore m, innesco m, miccia ż, spoletta ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.