zakątek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [zaˈkɔ̃ntɛk], AS: [zakõntek], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) miejsce położone na uboczu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zakątek zakątki dopełniacz zakątka zakątków celownik zakątkowi zakątkom biernik zakątek zakątki narzędnik zakątkiem zakątkami miejscownik zakątku zakątkach wołacz zakątku zakątki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) cichy zakątek • najdalszy zakątek
- synonimy:
- (1.1) ubocze, ustronie, zacisze[1]; daw. zakącie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kątek mrz, zakącie n, zakątność ż
- przym. zakątny
- przysł. zakątnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) nook, corner
- bułgarski: (1.1) кът m
- fiński: (1.1) nurkkaus, sopukka
- rosyjski: (1.1) уголок m, закуток m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.