wykształciuch (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [vɨˈkʃtawʲʨ̑ux], AS: [vykštau̯ʹćuχ], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) publ. pejor. człowiek wykształcony; zob. też wykształciuch w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wykształciuch wykształciuchy dopełniacz wykształciucha wykształciuchów celownik wykształciuchowi wykształciuchom biernik wykształciucha wykształciuchów narzędnik wykształciuchem wykształciuchami miejscownik wykształciuchu wykształciuchach wołacz wykształciuchu wykształciuchy - przykłady:
- (1.1) Z naszym populistycznym programem nie mamy szans, te wykształciuchy nie będą na nas głosować.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) homo eruditus; żart. lub iron. jajogłowy; pejor. lekcew. inteligencik; neutr. inteligent, intelektualista
- antonimy:
- (1.1) prostak
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wykształcenie n
- czas. wykształcić dk., wykształcać ndk.
- przym. wykształcony, kształtowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) clever clogs
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.