wykoleić (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvɨkɔˈlɛjiʨ̑], AS: [vykolei ̯ić], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯ • akc. pob.
-
- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykolejać)
- (1.1) spowodować wypadnięcie pojazdu z szyn
- (1.2) przen. spowodować, że ktoś zdegraduje się, zmarnuje swoje życie
czasownik zwrotny dokonany wykoleić się (ndk. wykolejać się)
- (2.1) wypaść samemu z szyn
- (2.2) przen. zdegradować się, zmarnować swoje życie
- odmiana:
- (1.1-2) koniugacja VIa
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik wykoleić czas przyszły prosty wykoleję wykoleisz wykolei wykoleimy wykoleicie wykoleją czas przeszły m wykoleiłem wykoleiłeś wykoleił wykoleiliśmy wykoleiliście wykoleili ż wykoleiłam wykoleiłaś wykoleiła wykoleiłyśmy wykoleiłyście wykoleiły n wykoleiłom wykoleiłoś wykoleiło tryb rozkazujący niech wykoleję wykolej niech wykolei wykolejmy wykolejcie niech wykoleją pozostałe formy czas zaprzeszły m wykoleiłem był wykoleiłeś był wykoleił był wykoleiliśmy byli wykoleiliście byli wykoleili byli ż wykoleiłam była wykoleiłaś była wykoleiła była wykoleiłyśmy były wykoleiłyście były wykoleiły były n wykoleiłom było wykoleiłoś było wykoleiło było forma bezosobowa czasu przeszłego wykolejono tryb przypuszczający m wykoleiłbym,
byłbym wykoleiłwykoleiłbyś,
byłbyś wykoleiłwykoleiłby,
byłby wykoleiłwykoleilibyśmy,
bylibyśmy wykoleiliwykoleilibyście,
bylibyście wykoleiliwykoleiliby,
byliby wykoleiliż wykoleiłabym,
byłabym wykoleiławykoleiłabyś,
byłabyś wykoleiławykoleiłaby,
byłaby wykoleiławykoleiłybyśmy,
byłybyśmy wykoleiływykoleiłybyście,
byłybyście wykoleiływykoleiłyby,
byłyby wykoleiłyn wykoleiłobym,
byłobym wykoleiłowykoleiłobyś,
byłobyś wykoleiłowykoleiłoby,
byłoby wykoleiłoimiesłów przymiotnikowy przeszły m wykolejony, niewykolejony wykolejeni, niewykolejeni ż wykolejona, niewykolejona wykolejone, niewykolejone n wykolejone, niewykolejone imiesłów przysłówkowy uprzedni wykoleiwszy rzeczownik odczasownikowy wykolejenie, niewykolejenie - (2.1-2) koniugacja VIa
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik wykoleić się czas przyszły prosty wykoleję się wykoleisz się wykolei się wykoleimy się wykoleicie się wykoleją się czas przeszły m wykoleiłem się wykoleiłeś się wykoleił się wykoleiliśmy się wykoleiliście się wykoleili się ż wykoleiłam się wykoleiłaś się wykoleiła się wykoleiłyśmy się wykoleiłyście się wykoleiły się n wykoleiłom się wykoleiłoś się wykoleiło się tryb rozkazujący niech się wykoleję wykolej się niech się wykolei wykolejmy się wykolejcie się niech się wykoleją pozostałe formy czas zaprzeszły m wykoleiłem się był wykoleiłeś się był wykoleił się był wykoleiliśmy się byli wykoleiliście się byli wykoleili się byli ż wykoleiłam się była wykoleiłaś się była wykoleiła się była wykoleiłyśmy się były wykoleiłyście się były wykoleiły się były n wykoleiłom się było wykoleiłoś się było wykoleiło się było forma bezosobowa czasu przeszłego wykolejono się tryb przypuszczający m wykoleiłbym się,
byłbym się wykoleiłwykoleiłbyś się,
byłbyś się wykoleiłwykoleiłby się,
byłby się wykoleiłwykoleilibyśmy się,
bylibyśmy się wykoleiliwykoleilibyście się,
bylibyście się wykoleiliwykoleiliby się,
byliby się wykoleiliż wykoleiłabym się,
byłabym się wykoleiławykoleiłabyś się,
byłabyś się wykoleiławykoleiłaby się,
byłaby się wykoleiławykoleiłybyśmy się,
byłybyśmy się wykoleiływykoleiłybyście się,
byłybyście się wykoleiływykoleiłyby się,
byłyby się wykoleiłyn wykoleiłobym się,
byłobym się wykoleiłowykoleiłobyś się,
byłobyś się wykoleiłowykoleiłoby się,
byłoby się wykoleiłoimiesłów przysłówkowy uprzedni wykoleiwszy się rzeczownik odczasownikowy wykolejenie się, niewykolejenie się - przykłady:
- (1.1) W rejonie Szczutowa 27/28 III 1943 gwardziści z grupy Włodzimierza Ziemieckiego („Żelaznego”) wykoleili pociąg wojskowy na linii Sierpc – Rypin[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) wkoleić
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wykolejeniec m, kolej ż, wykolejenie n, wykolejanie n, kolejnictwo n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) derail
- duński: (1.1) afspore; (1.2) afspore
- hiszpański: (1.2) descarriar; (2.1) descarrilar; (2.2) descarriarse
- niemiecki: (1.1) entgleisen; (1.2) entgleisen
- źródła:
- ↑ Krystyna Malik, Raciborska Maria (red.), Przewodnik po Polsce, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.