wykolejenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvɨkɔlɛˈjɛ̇̃ɲɛ], AS: [vykolei ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) kolej. wypadnięcie pojazdu z szyn
- (1.2) przen. zdegradowanie, zmarnowanie swojego lub cudzego życia
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wykolejenie wykolejenia dopełniacz wykolejenia wykolejeń celownik wykolejeniu wykolejeniom biernik wykolejenie wykolejenia narzędnik wykolejeniem wykolejeniami miejscownik wykolejeniu wykolejeniach wołacz wykolejenie wykolejenia - przykłady:
- (1.1) W większości wypadków istnieje związek między prędkością jazdy a częstotliwością wykolejeń.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) niewykolejenie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wykolejanie n, wykolejnica ż, wykolejeniec m, kolej ż
- czas. wykolejać ndk., wykoleić dk.
- przym. wykolejony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. rzecz. odczas. od wykoleić
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) derailment
- duński: (1.1) afsporing w
- niemiecki: (1.1) Entgleisung ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.