kolejnictwo (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔlɛjˈɲiʦ̑tfɔ], AS: [kolei ̯ńictfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) dział gospodarki zajmujący się komunikacją i transportem za pomocą kolei[1]
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik kolejnictwo dopełniacz kolejnictwa celownik kolejnictwu biernik kolejnictwo narzędnik kolejnictwem miejscownik kolejnictwie wołacz kolejnictwo - przykłady:
- (1.1) Podróż parowozem ciągle dostarcza wielu wrażeń i przypomina początki kolejnictwa.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kolej ż, kolejarz m, kolejka ż, kolejność ż, kolejkowanie n, koleina ż, kolejarka ż
- czas. wykoleić dk., kolejkować ndk.
- przym. kolejowy, kolejarski, kolejny, kolejkowy
- przysł. kolejowo, kolejno
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „kolejnictwo” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.